Powstaje seria na blogu, gdzie posty będą zatytułowane: Podręcznik dla początkującej duszy:) Będą to wskazówki dla tych, którzy są w duchowości, ale wogóle jej nie czują, nie wiedzą jak się w niej poruszać, czytają blogi wysoko rozwiniętych istot i nadal czują się jak dzieci we mgle. Kiedy czujesz, że te słowa są dla Ciebie, oznacza to, że czas wrócić do początku. Czas wrócić do siebie i poznać siebie. Przede wszystkim początkiem jest uznanie siebie jako istoty duchowej żyjącej w ciele, tutaj nie dzieje się to z intelektualnego wmawiania sobie, ale z prawdziwego doświadczenia siebie w zjednoczeniu umysłu i serca i podjęciu decyzji, że idziesz w tę podróż. Dusza będzie Cię prowadzić. Za każdym razem kiedy dajesz się jej prowadzić, jesteś prowadzony, będzie potrzebna Twoja silna indywidualność, która jest Twoim narzędziem do poruszania się w tym świecie.
Po czym poznać, że budzi się w Tobie dusza? Zrozum i przyjmij fakt, że skoro pojawia się w Tobie tęsknotą za duszą/Bogiem/powrotem do Domu oznacza to, że informacja popłynęła z góry z Twoich wymiarów i połączyła się z Twoim systemem odbiorczym jakim jest Twoje serce, poprzez odczucie tęsknoty. W momencie kiedy serce odczuwa tęsknotę i przejdzie ten etap, dalej pojawia się droga do dalszej podróży i czytania głębszych informacji i przekazów, które ta tęsknota zapoczątkowała. Może pojawiać się ból związany z poczuciem oddzielenia, który każda dusza tutaj odczuwa w różnym stopniu, w zależności jak głęboko czuje oddzielenie. Im głębszy ból, tym głębsze połączenie z miłością, ponieważ świadoma transformacja bólu otwiera łączność z ośrodkiem czucia czyli sercem a to łączy bezpośrednio z Życiem. Życie określam jako Siłę Wyższą/Ducha Istnienia który łączy wszystko co żyje. Spotykam się tutaj z ciekawym fenomenem kiedy w trakcie odczuwania/przechodzenia przez bolesne doświadczenia „staramy się” ich w pełni nie odczuwać, żeby w to nie wejść, bo to przecież nie jestem ja, jestem ponad bólem. Duchowość stworzyła tutaj wiele ścieżek, które trzeba było przejść, a jedną z nich jest blokada przed odczuwaniem. Tak więc ważne jest żeby pamiętać, że kiedy przechodzi przez ciebie jakaś emocja, zbadać sobie z jakiego miejsca pochodzi i nie bać się jej, bo skoro Twoje pole na nią reaguje oznacza to, że są to tematy które pracują. Dalej, kiedy dusza dotyka głębokich miejsc, które są na jej ścieżce, w których spotykamy się na przykład z chorobą swoją/bliskich, śmiercią, stratą bliskiej osoby, stratą materialną, duchowym, psychicznym emocjonalnym załamaniem, tutaj doświadczenie bólu jest nieuniknione. Świat nadal będzie robił wszystko co możliwe, żeby wyprzeć ból i uciekać w niepamięć, tymczasem podróż duszy uwzględnia pełnię tego doświadczenia i tutaj oferuje wolność. Wolność jakiej szuka dusza jest to wolność wewnętrzna, którą daje zjednoczenie ze sobą czyli tobą i swobodę kreowania tutaj pięknego życia. A to w jaki sposób to się zadzieje to już bardzo indywidualna podróż.
Zwłaszcza na początku, jak szukasz, miej sobie odwagę spotkać się ze swoim bólem, bo to doświadczenie może bezpośrednio połączyć nas ze swoją esencją.
Później już się przyzwyczaisz 🙂 to bez straszenia Kochani. Nie jestem tutaj od sprzedawania złotej pigułki. Dla mnie doświadczanie człowieczeństwa i tego co dusza otwiera po drodze przynosi prawdziwe spełnienie, a poruszanie się po tym świecie okazuje się nieraz wyzwaniem i przygodą jednocześnie ;).
Jeśli szukasz swojej Duszy, oznacza to, że Twoja Dusza szuka Ciebie… szukacie się nawzajem, czy to nie jest piękne?
Tak jak krąży w duchowości idea poszukiwania swojej bratniej duszy, tak pozwól sobie odkryć, że to ty jesteś dla siebie, tym czego szukasz. Mistrzostwo to jest stan wewnętrznego bycia i trwania na swojej ścieżce, stan w którym odnajdujemy zjednoczenie ze wszystkimi aspektami jakie pokazuje nam świat, dlatego też potrzebny był tak długi nieraz dla wielu proces integracji cienia, żeby pomieścić te dane, jakie dusza integruje nieustannie i przetwarza. Robi się dobra zabawa kiedy próbujemy ogarnąć naszą duszę ograniczonym umysłem. Jest to droga cierpienia, niekończących się poszukiwań, męczarnia. Otóż dusza nie chce i nie będzie poruszać się w ograniczonym umyśle, który nie jest siebie świadomy. Ograniczenia mają swoje zadanie i kiedy podejmiesz się tej drogi, aby je rozpuścić, tutaj otwierasz pole dla duszy do współpracy. Za każdym razem, kiedy próbujesz sobie samemu narzucić kolejne ograniczenia i pomysły lub na innych ludzi, blokujesz przepływ. Nikt tutaj nie jest ograniczony, to jedynie nasze postrzeganie. I co ciekawe można żyć w wolności w swoich ograniczeniach, uznając proces integracji, który przechodzi nas i nasze ciała. Można doświadczać ograniczeń z przymrużeniem oka i szacunkiem dla minionego.
Przed każdym etapem, który przechodzimy z duszą doświadczamy procesu, który rozpoznaję jako:
-rozpoznanie cienia, akceptacja,
-uznanie/integracja/zjednoczenie,
-wewnętrzny rozpad,
-uwolnienie/kreacja
Te stany powtarzają się cyklicznie.
ROZPOZNANIE/AKCEPTACJA
Tak więc najpierw rozpoznajesz jakie tematy w tobie pracują, jak długo to trwa, jaki jest charakter myśli i emocji jakich doświadczasz. Widzisz siebie w trudnym. Czasami mamy odczucie, że coś dużego w nas pracuje, ale nie wiemy co to takiego. Warto pozwolić się prowadzić i dać umysłowi odpocząć, odpowiedzi przyjdą jak będziesz gotowy. Pozwól, żeby pracowało przez Ciebie. Kiedy nie chcemy przyjąć trudnego pojawia się opór, a opór to kumulacja bolesnych emocji w ciele. Tak więc jedno łączy się z drugim. Kiedy czujesz opór przed oporem, najlepszym rozwiązaniem jest akceptacja. Nie oceniaj siebie za to, że czujesz opór, okaż sobie współczucie tutaj i troskę, to są jakości jakich potrzebujesz. W starym systemie rzeczywiście szliśmy napierając na siebie nieustannie, bez zatrzymania, bez integracji, tutaj kobiecy pierwiastek obecności został zapomniany. Teraz wracamy do świętej integracji kobiecości w boskim wymiarze, a to oznacza działanie z innego miejsca, z miejsca zjednoczenia się ze swoją istotą/duszą.
UZNANIE/INTEGRACJA
Integracja przeplata się z akceptacją jednak to są odrębne subtelności. Pierwszy etap kiedy rozpoznajesz swój cień łączy się delikatnie z akceptacją, bo już samo zobaczenie swojego cienia jest otwarciem drzwi dla niego. Jednak pełne uznanie i integracja zajmuje więcej czasu, czasami trwa dni/tygodnie/nawet lata. I to jest etap bardzo ważny i uczący, tutaj kiedy jesteśmy w integracji uczymy się bardzo dużo, nasz system przetwarza nowe informacje. Czego się uczymy? Uczymy się nowego sposobu bycia na tej planecie, tworzenia relacji, kreacji, działania, świadomej miłości. Energia cienia ulega przemianie przez nasze komórki w ciele i jest w procesie jednoczenia się i przemiany ciała fizycznego na świetliste. Tutaj często otwiera się obszar o pracy z emocjami, myślami, z naszym ciałem. Etap integracji wyzwala trudne emocje dlatego też uwalnia się potencjał do Miłości własnej, zaczynamy pielęgnować miłość do siebie.
WEWNĘTRZNY ROZPAD
Jest to etap, w którym to, co już ma odejść/ odchodzi. W procesie integracji doświadczaliśmy swojej pełni na pewnym poziomie po to aby, to czego jest za dużo, co nie jest już potrzebne do dalszej drogi, mogło odejść. Jest to etap, w którym system obronny ego wydaje się być mocno aktywny, dlatego wypracowana wcześniej miłość własna okazuje się być bardzo wspierająca. Wszystko dzieje się w zależności od naszej gotowości. To, co tak naprawdę się rozpada to nasze przywiązanie do tożsamości w szerokim jej aspekcie. Tak więc wewnętrzny rozpad potrzebuje się wydarzyć, jest nieunikniony. Tutaj pomocna okazuje się praca z lękiem czyli rozpoznawanie naszych lęków i oswajanie się z nimi, ze sobą:).
WYZWOLENIE/KREACJA
Wyzwolenie przynosi prawdziwą wewnętrzną ulgę, tak jakby spadł z nas duży kamień, który ciągnęliśmy latami. Wyzwolenie tego bagażu emocjonalnego z poziomu duszy polega na tym, że energia która została uwolniona zaczyna nas wspierać w dalszym rozwoju. Czyli w istocie nic nie odchodzi, ale zmienia formę. Zrozumienie tego procesu przynosi tak długo wyczekiwaną ulgę. Czasami dusza zbiera sobie potencjał energetyczny wcieleniami, uwalnia, oczyszcza pole po to, aby wybrać sobie to jedno wcielenie i ten moment kiedy ta energia zostanie wykorzystana w procesie kreowania świadomego życia. I ten proces też dzieje się cyklicznie we współpracy z człowiekiem.
Nasze życie ziemskie jest nieustannym procesem integracji ziemskich doświadczeń, tak to widzę na ten moment, jednak równolegle dzieje się twoje życie duchowe i jednoczenie się z wizją duszy. Kiedy dusza dotknie twojego życia i zacznie je wypełniać, tak że poczujesz, że jest ci dobrze i bezpiecznie tam gdzie razem chodzicie, wtedy można iść w świat i badać, jak chcecie się tu poruszać. Czasami dusza ma ambitne plany, ale droga jaką wybiera może być dla człowieka całkowicie przyziemna. Aby dusza mogła realizować się na ziemi potrzebuje tutaj mieć swojego człowieka, więc ona znajdzie sposób, aby go uziemić, czy to jest założenie rodziny, firmy, podążanie za swoją pasją, praca z ciałem, budowanie społeczności, wiosek. I ten etap nazywa się Świadomą Kreacją.
Każdy etap dzieje się stopniowo i ma różne poziomy, co warto przyjąć zwłaszcza jak zaczynamy poznawać tajniki duchowego rozwoju. Tak więc pozwól sobie podążać swoim własnym tempem i zauważ cykliczność i harmonię procesu, który wydarza się w tobie. We wszechświecie wszystko tak naprawdę dzieje się w nieustannej harmonii, nawet chaos ma swoje miejsce. Przyjęcie życia jakim jest to również pewien etap, który poznajemy z duszą, po to aby wypracować sobie swoje własne standardy i poznać siebie tutaj. Kiedy tożsamość się rozpada, dzieje się to po to, aby mogła powstać na nowo. Tak więc przyjmujemy życie jakim jest, uczymy się akceptacji, to żeńska/kobieca energia, następnie kiedy wracamy do struktury i życia budują się nam standardy i preferencje/męska energia, tutaj pojawia się miejsce na realizację pragnień i rozpoznawanie potrzeb.
Nasze życie ziemskie jest utkane tą duchową melodią, tańczymy ten taniec nieustannie
to taki wstęp do wpisu o męskiej i żeńskiej energii, to pewnie niedługo
z miłością
Joanna
