Pewnego dnia Najwyższa Mądrość w połączeniu z Duchem Istnienia (potocznie Bóg) poszli za pomysłem, żeby stworzyć Duszę, oddzielną część siebie która będzie miała wszystkie atrybuty Źródła, a jednak dostanie szansę na ponowne rozpoznanie siebie w podróży, w którą się wybierze. Tak więc powstała Dusza, powstałeś Ty, Ja, Oni. Powstały Wszechświaty w zgodzie z prawem Wszechświata, takie jakie Dusza zapragnęła doświadczać, powstała Ziemia, powstał Człowiek. Bóg dał każdemu prawo doświadczać siebie na swój własny niepowtarzalny sposób.
Bóg powiedział:
„Przygotowałem dla Was dom, Ziemię. Jest to planeta zapomnienia, dlatego tam możecie najgłębiej poznać Siebie na nowo, wracając do Mnie. Przyglądam się Wam uważnie na każdym kroku jaki przemierzacie, dokąd zmierzacie, jakie ścieżki obieracie. Pamiętajcie jednak, że nie mogę decydować o Waszych wyborach. Tam panuje zasada wolnej woli, więc sami wybieracie to, co chcecie doświadczyć.”
Dusza zachwycona pomysłem decyduje się na wycieczkę na Ziemię. Słyszała, że nie jest tam łatwo, ale chce tego sama doświadczyć. Dusza chce przyjąć siebie w człowieczeństwie, gdyż jest to prezent od Boga. Poza tym była ciekawa, jak to możliwe, że można zapomnieć, przecież nie może być tak źle :).
po jakimś czasie…
Dusza poznała Prawdę o zapomnieniu i zdobywała wiele doświadczeń, była na Ziemi setki razy i spróbowała wszystkiego. Było rzeczywiście cudownie, bo dla Duszy wpatrzonej w Boga wszystko jest cudowne, ale miewała stany totalnej beznadziei, głębokiego bólu i cierpienia. Postanowiła jednak, że wychodzi z gry i dokończy cykl podróży ziemskiej z klasą. Zapukała do drzwi Boga, a tam kolejka. „Chyba nie tylko ja podjęłam taką decyzję” pomyślała. Doszła jej kolej, podchodzi do Boga i mówi:
– Boże jak dobrze Cię widzieć! Tęskniłam. Ściągnij mnie z powrotem do nieba 🙂
Bóg uśmiecha się, bo zna poczucie humoru bardzo dobrze i wie, że Dusza która patrzy w Jego oblicze nie marudzi i nie ucieka przed tym, co sobie przygotowała. Mówi do niej z czułością:
– Fajnie, że jesteś dziecko. Już chcesz odjeść? Co Ci się najbardziej podobało na Ziemi?- pyta z ciekawością
– Jedzenie -chichocze Dusza.
Bóg kiwa głową z uznaniem i odpowiada:
– Tak, to mi wyszło:)
Dusza wie, że moment decyzji nie oznacza, że nagle wszystko stanie się jasne i oczywiste. Moment decyzji oznacza zabranie się do pracy. „Ale co to za robota, na rzecz oświecenia ludzkości! Każdy by taką chciał! Ale mi się trafiło”-pomyślała . Mówi do Boga:
– Boże, ja tam mam jeszcze sprawy do załatwienia, więc daj mi trochę czasu i wsparcie. Najlepiej mów do mnie cały czas na głośnomówiącym systemie, to jakoś się przecisnę do Człowieka. Później to już pójdzie gładko. Jak już zaszczepimy pierwsze światło, będzie się działo.
Bóg odpowiedział:
– Dobrze, dostaniesz wszystko co jest Ci potrzebne, aby stać się w pełni oświeconą istotą na możliwości ziemskiej gęstości. I pamiętaj, baw się dobrze! Pamiętaj, że jestem zawsze, nawet jak mnie nie słyszysz. Pamiętaj, że tylko na Ziemi możesz tak mnie doświadczyć. Pamiętaj Kim Jesteś.
Ale Duszy już nie było, już była z powrotem na Ziemi, poczuła misję i w lot śmignęła na Ziemię. Z taką mocą to poruszy niejedno serce. A to sama rozkosz patrzeć na te rozpromienione serca i uśmiechy ludzi. Dusza kocha ludzkość i ludzi, kocha wszystko co przeżyła i doświadczyła, zgodziła się na wszystko chociaż nieraz tego nie pojmuje i czuje, że tak wiele jeszcze musi się nauczyć, to jest pełna Miłości, a jej serce wypełnia Spokój. Jest zachwycona wszystkim czego doświadcza, dźwiękiem, smakiem, dotykiem, jest zachwycona myślami i tym, że tak sobie je może wybierać, jest zachwycona emocjami, uczuciami, wymianą energii, tworzeniem. Widzi siebie jako absolutnie nieskończony ocean Miłości i możliwości i zachwyca się swoim Człowiekiem. Usłyszała raz jak Bóg szeptał jej do ucha z dumą:
„To mój Człowiek”
i to jej wystarczy. W tandemie Dusza – Człowiek.
Jest gotowa.
Z miłością
Joanna
zdjęcie: internet autor: quimono
